«گروه صنعتی بارز» با نماد «پکرمان» در سال 97 برای هر سهم خود 277 ریال سود تحقق بخشید که در مقایسه با سال 96 افت 25 درصدی را حکایت میکند.
در حالی که سود ناخالص رشد 5 درصدی را رقم زده بود و افزایش درآمد سرمایهگذاریها از رقم 59 به 368 میلیارد ریال به نقطه پرش خوبی تبدیل شده بود اما؛ تحمل 811 میلیارد ریال زیان ناشی از تسعیر داراییها و بدهیهای ارز عملیاتی شرایط را تغییر داد.
نگاهی به حاشیه سود ناخالص نشان میدهد که در سالهای گذشته روند صعودی بوده و تا سطح 30 درصد نیز ارتقاء یافته اما در دو سال اخیر به سبب رشد نرخ ارز و بهای تولید، حاشیه سود ناخالص افت محسوسی داشته است.
به عبارتی، افزایش بهای تمام شده و مواد اولیه در دورههای اخیر، شرکتهای لاستیک ساز را به چالش کشاند و اجازه ندارد بهبود شرایط فروش در رقم سود نمود پیدا کند.
این شرکتها مدتی است که به دنبال افزایش نرخ لاستیک هستند تا بتوانند بخشی از افزایش بهای تمام شده تولید را جبران و از خسران بیشتر جلوگیری کنند.
در واقع، بیش از آن که افزایش تورم و نرخ ارز بر سود «پکرمان» اثر مثبت بگذارد، به زیان شرکت تمام شد و اجازه رشد نرخها به میزان افزایش هزینهها داده نشد و از سوی دیگر، بابت تسعیر داراییها و بدهیها متحمل زیان شد.
همانطور که در ساختار بهای تمام شده «پکرمان» مشخص است، نسبت مواد اولیه مصرفی به بهای تمام شده روند صعودی داشته و حجم بیشتری را به خود اختصاص داده است. بنابراین، «پکرمان» باید اثر افزایش نرخ خرید مواد اولیه را به نوعی خنثی و جبران کند؛ به خصوص آن که باید توجه داشت که در سال 97 حدود 50 هزار تن مواد اولیه از داخل خریداری و 32 هزار تن از طریق واردات تأمین کرده است.
به طور کلی، باید چنین گفت در صورتی که هزینههای تولید کنترل شود و پا به پای آن، نرخ محصولات افزایش یابد، شرایط برای لاستیکسازانی همچون «پکرمان» بهبود خواهد یافت. چرا که در سال 97 مقدار تولید این شرکت افت چندانی نسبت به سال قبل از آن نداشت و برخلاف بسیاری از شرکتها که درگرداب رکود گرفتار شدند، توانست سطح تولید خود را حفظ کند.
بنابراین، با اندک افزایش نرخ محصولات و یا کاهش هزینهها، سودآوری «پکرمان» با اهرم بالایی رشد خواهد کرد و مجددا در کانال صعود قرار خواهد گرفت.
