اکنون که سازوکار مالی سه کشور بزرگ اروپایی برای ادامۀ تجارت با ایران رسماً به ثبت رسیده است، بار دیگر تأکید می‌کنم که این نوع سازوکارها شاید دل برخی از مسئولان ایرانی را نسبت به "اختلاف بین دو سوی آتلانتیک" و "انزوای بین‌المللی آمریکا" و افسانه‌هایی از این قبیل خوش کند، اما درد جامعه‌ای 80 میلیونی که گرفتار رشد فزایندۀ تورم و رکود و بیکاری و گرانی ناشی از بی‌کفایتی مدیریت داخلی و تحریم‌های بی‌سابقۀ ایالات متحده شده است، چاره نخواهد کرد.

این کشور بی‌هیچ تعارفی نیازمند تصمیم‌های استراتژیک برای برون‌رفت از این وضعیت است. بنابراین اگر مسئولان، ارادۀ عبور از این شرایط را دارند، راهش روشن است و اگر به هر دلیلی اراده‌اش را ندارند، با جنجال بی‌حاصل در بارۀ سازوکار ویژۀ اروپایی مردم درمانده را آزار ندهند!